Street Art (dag 11)

Moe  

De ochtendlessen zijn iets algemener van aard dan die van de middag. Welke lesstof we ook behandelen, de temperamentvolle docente is iedere keer overenthousiast en brengt haar lessen met veel allure. Als ik het goed begrepen heb, is ze ook gedeeltelijk Spaans. We zijn ’s ochtends met zo’n acht personen, één daarvan komt uit Spanje en buitenom mijzelf komt de rest allemaal uit Zuid-Korea. De ochtendgroep is wat uitgedund sinds vorige week, er zijn geen nieuwe leerlingen bijgekomen. Twee jonge meiden van een jaar of 19, 20 zien er moe en opgebrand uit. Ze laten duidelijk merken dat ze geen zin hebben om mee te doen in de discussies en het enthousiasme spat er ook niet vanaf als ze gevraagd worden bij een grammaticaoefening de woorden in te vullen op het bord. Het demotiveert de rest van de klas ook een beetje alsof er een zware donkere wolk boven ons hoofd hangt. De docente vat het luchtig op en maakt er maar wat grapjes over. Als ik even alleen ben met één van die meiden wil ik toch graag weten hoe het komt dat ze zo moe is. Ze antwoordt me dat ze ’s nachts niet kan slapen, maar ze kan me niet vertellen wat de reden is. Vervelend, denk ik. Misschien moet ik het er eens met iemand van Cavilam over hebben want wellicht heeft ze heimwee of heeft ze op een ander vlak mentale steun nodig. Het lijkt me ook best heftig om op die leeftijd maanden lang helemaal aan de andere kant van de wereld te verblijven, ver weg van familie en vrienden!

We hebben het in de klas over het ‘#metoo onderwerp’. We bespreken in deze context seksuele intimidatie geuit tegen vrouwen op straat. Eerst lezen we een artikel van iemand die er voor is om het naroepen en nafluiten van vrouwen op straat bij wet te verbieden en vervolgens komt een artikel aan bod van iemand die denkt dat een verbod niet helpt en alleen maar contraproductief werkt. Hierna proberen we argumenten te bedenken waarom we het eens zijn met de één of de ander. Het is een goede oefening om te leren je mening te uiten over bepaalde onderwerpen.

Street art

’s Middags gaat het over street art. Ik heb het niet zo op onderwerpen waar ik niks vanaf weet! Leuk voor de jeugd, denk ik, maar niks voor mij. Ik ben overigens nooit fan geweest van graffiti en andere fratsen. Ik vind dat je niet zomaar overal op straat je eigen territorium af kunt bakenen met jouw creatieve kunstwerken.

Toch moet ik mijn mening bijstellen als we met het onderwerp aan de slag gaan. De met breiwerk ingepakte bomen zien er prachtig uit en ook de kunstwerken van sommige artiesten op muren maakt wat bij me los. En om de met stickers beplakte verkeersborden moet ik grinniken. Best knap gemaakt allemaal! Omdat ik totaal geen vocabulaire heb op dit gebied, is het lastig om wat van een luistervaardigheidsoefening te maken en ook de discussies die ik wil voeren stranden steeds halverwege de zinnen. De filmpjes die de docente laat zien over street art zijn alles behalve saai en ik ben positiever aan het eind van de les dan aan het begin.  

Nog snel een gedichtje gemaakt voor de liefhebbers:

Een wereld vol mooie mensen

De wereld is vol mooie mensen

die weten wat er echt toe doet,

die niet alleen het beste wensen,

maar wijzigen wat anders moet,

vol mensen die elkaar verrijken,

gelovend in diversiteit,

die niet naar de verschillen kijken,

maar leven in verbondenheid.