Reis Vlissingen-Vichy (dag 1)

De heenreis

Terwijl ik in de trein zit te typen, houd ik met een schuin oog mijn koffer in de gaten dat hij niet uit zichzelf het gangpad oprolt. Ik heb hem noodgedwongen in een hoek geplaatst. Hij is te groot om in de bagagerekken op de grond te zetten en te zwaar om op te tillen en in het bagagevak boven mijn hoofd te plaatsen. Helaas staan de mannen niet meer in de rij om dit klusje voor me te klaren. 😊

Het heeft wel wat om op één dag met de trein door drie landen te reizen. Het levert in ieder geval genoeg  vergelijkingsmateriaal op voor een heel boek, maar dat zal ik jullie besparen. Tijdens de hele reis is het buiten nat en druilerig en net als in de Nederlandse treinen zijn de meesten, vooral de jongeren, niet geïnteresseerd in het prachtige herfstdecor buiten, maar worden ze volledig in beslag genomen door hun mobieltje. Ook de wc’s in de trein zijn in Frankrijk en België net zo smerig als bij ons. Daar houdt de vergelijking wel zo’n beetje op. Opvallend is toch wel dat ik slechts één keer gecontroleerd ben vandaag. Dat was tussen Goes en Bergen op Zoom. Misschien was dat toeval.   

Op Antwerpen CS dacht ik even dat de derdewereldoorlog was uitgebroken! Overal stonden soldaten met -het leken wel mitrailleurs- de boel in de gaten te houden. Ze keken gespannen om zich heen, alsof ze iemand zochten! Het zag er indrukwekkend uit. Ik heb er maar geen foto van gemaakt. In Parijs op Gare du Nord niets van dat alles. Wel liep er wat gendarmerie rond, maar die verstoorden het vredige stationsbeeld niet.

De metro, waar ik best wel tegenop zag, was een fluitje van een cent. Als ‘Zeeuwse boerin’ zie je al gauw overal terroristen en zakkenrollers! Op één vervelende clochard na, die wat geld van me probeerde af te troggelen om zo te ruiken zijn alcoholpromillage op peil te houden -heel triest trouwens-, had ik geen last van vervelende ‘wespen’. En ik deed er nauwelijks een halfuur over om met één overstap van Gare du Nord bij het metrostation in Bercy te komen. Daar vinden ze het blijkbaar niet nodig bordjes te plaatsen om de weg te wijzen naar het treinstation. Bovengronds liep ik me samen met een paar anderen suf te zoeken naar dat station. Fransen vroegen mij zelfs de weg!

Al typend in de trein tussen Paris-Bercy en Vichy zie ik de indrukwekkende herfstkleuren aan me voorbij glijden. De heuvels ten zuiden van Parijs zijn prachtig gekleurd in allerlei tinten oranje, bruin en geel. De grauwgrijze lucht misstaat hier totaal niet bij.

Ik denk weer terug aan vanochtend toen ik in de Thalys naar Parijs naast een jongeman zat met een Indiaas uiterlijk. Hij was afkomstig uit Amerika en maakte een rondreis door Europa. Ik heb even met hem zitten praten en dan is het altijd weer knap irritant om te merken dat het Engels me zoveel makkelijker afgaat dan het Frans. Zonder er bij na te denken, kwamen de woorden er vanzelf uit!

Het blijft voor mij een uitdaging om de Franse taal ooit beter te beheersen dan het Engels. Ik vrees dat ik dat doel in het bejaardentehuis nog niet bereikt heb! Waarschijnlijk heb ik dan alleen nog maar herinneringen aan de Eiffeltoren als er over Frankrijk gesproken wordt. Toch laat ik de moed niet zakken en zal ik de komende weken mijn uiterste best doen en braaf opletten in de klas. Wie weet blijven er toch weer wat woorden en handige taalfoefjes hangen! Dan ga ik niet alleen met een zware koffer naar huis, maar bovendien met een hoofd vol bagage.  

Tip:

Bespaar je het geld en de moeite om een metrokaartje te kopen in Parijs: neem een aanloopje en spring gewoon over de poortjes heen!

(Ik was stomverbaasd toen ik op Gare du Nord een jongeman dat zag doen!  

P.s. Ik beloof jullie de komende dagen wat korter van stof te zijn, maar op zo’n reisdag gebeurt er altijd van alles!

Ik heb nog een 'flauw' gedichtje uit mijn duim gezogen voor de liefhebbers:

Laatst zat ik in de trein

tussen Brussel en Parijs.

De man die naast me

zat, bracht me

volledig van de wijs.

Hij groette in het Frans,

ik groette Frans terug.

Opeens greep hij zijn kans

en zei me even vlug:

‘Mevrouw, zo te verstaan

komt u hier niet vandaan.’

Ik zei toen: ‘U vergist zich,

ik ben, waarschijnlijk net als u,

gewoon Europeaan!’

Helemaal in een deuk,

hij vond het blijkbaar leuk,

wenste hij me in het Nederlands

nog een hele goede reis

en zei me: ‘Doe vooral de groeten

aan al die Nederlanders in

Parijs!