Lyon (dag 8)

Lyon

Om iets over half acht vanochtend vertrekken we met zo’n 25 personen per touringcar richting Lyon.

Tijdens de reis zit ik een tijdje gezellig met een Hongaar, een Zwitserse en een man uit Saoedi-Arabië te praten. Het klikt tussen ons vieren. De Arabier is chirurg en wil graag in Frankrijk gaan werken omdat hij zich daar beter kan ontwikkelen. De Zwitserse is begin de twintig, studente en moet voor haar vervolgopleiding Frans leren. Ik heb vaker van Duitstalige Zwitsers gehoord dat dat de reden is dat zij op Cavilam hun Frans bijspijkeren. Frans is immers één van de officiële talen van dat land. Als ik met de Hongaar alleen praat spreek ik Duits omdat hij maar een paar woorden Frans spreekt en zijn Engels ook niet toereikend is. Hij vertelt me dat hij gymleraar is en een Bed & Breakfast in Budapest heeft. Hij nodigt me uit om Budapest een keer te bezoeken. Dat lijkt me wel wat. Als we onderweg even stoppen zonderen de Zwitserse en de Arabier zich af om een sigaretje te roken buiten. Tijdens de anderhalf uur durende rondleiding in Lyon zie ik ze vaker met dan zonder sigaret! Ik kan het niet laten om de Arabier een beetje te plagen en op zeker moment zeg ik tegen hem: ‘Je bent toch chirurg en dan roken, foei! ‘Ach, het is koud en ik kan het niet laten’, antwoordt hij me met een glimlach.

De rondleiding wordt gegeven door een pittige jongedame die veel weet te vertellen over Lyon. Ze is er dan ook geboren en getogen! Voor mij is het prettig dat ze in een rustig tempo Frans spreekt. Zo kan ik haar letterlijk verstaan. Echter, ik weet zeker dat zo’n 15 tot 20 personen van onze groep die nog maar net zijn gestart op Cavilam, er geen chocola van kunnen maken! De gids spreekt namelijk geen Engels, ‘tant pis’ (jammer!). Mijn gastvrouw zegt me later dat dit waarschijnlijk een bewuste keuze is van Cavilam. ‘Zo leer je de taal immers het snelst’, is haar mening. Ik kan me daar niet helemaal in vinden. Als dit een bewuste keuze is, dan voert Cavilam een ontmoedigingsbeleid en dat geloof ik niet! Af en toe praat ik de Hongaar bij in het Duits en als de Arabier erom vraagt in het Engels. Regelmatig vergis ik me en begin ik mijn uitleg in het Frans. Het is best lastig om snel te schakelen tussen verschillende talen.

Lyon is werkelijk prachtig! Ik ben zeer onder de indruk van deze stad! Vanaf het oudste deel van Lyon, Fourvière dat op een heuvel ligt, heb je bij helder weer een magnifiek uitzicht over de stad en kun je soms zelfs de Mont Blanc zien. De Basiliek Notre-Dame praalt trots op deze heuvel en vlak in de buurt kun je ook de ruïnes van een Romeins amfitheater bewonderen. Omdat het oude Lyon ingeklemd ligt tussen een heuvel en de rivier de Saône zijn de gebouwen bij gebrek aan ruimte aan elkaar gebouwd en zo zijn er lange smalle straten ontstaan. Om toch snel van de ene straat in de naastgelegen straat te komen zijn er doorgangen in de gebouwen gemaakt. Die gangen noemt men traboules. Iedereen mag er gebruik van maken, maar je gaat dus wel dwars door bewoonde woningen heen om van de ene straat in de andere te komen. We proberen er één uit. Daarna worden we losgelaten op Place Bellecour, een immens plein met in het midden een groot standbeeld van Lodewijk XIV te paard.

Samen met de tandarts uit Kiev waar ik in het begin van de week kennis mee heb gemaakt en een paar anderen ga ik op zoek naar een restaurant voor de lunch. Zo zitten even later een Oekraïense, een Zwitser, twee Bahreinse meiden, een Japanse en een Nederlandse (ik) aan tafel. We praten volop over taal- en cultuurverschillen. De dame uit Kiev is streng katholiek en eet woensdag geen vlees. Eén van de Bahreinse meiden is streng moslim en drinkt geen alcohol. Helaas heeft ze niet in de gaten dat bij de Café Gourmand in de Tiramisu alcohol zit. Ach, wat maakt het uit als je het niet weet. De tandarts uit Kiev is de oudste van ons. Zij neemt op alle fronten de leiding. Ze wijst het restaurant aan waarvan zij vindt dat het de beste keuze is. Ik zit naast haar in het restaurant en ze begint mij zelfs uit te leggen hoe het werkt in een Frans restaurant en wat er precies op de menukaart staat. Het is een zeer doortastende dame! Blijkbaar heeft ze niet in de gaten dat mijn Frans beter is dan dat van haar. Ik vind het wel grappig en ik laat haar maar in haar rol! De dames willen na het eten gaan winkelen. Ik besluit om mijn eigen gang te gaan en deze prachtige stad te voet te bewonderen.

Doordat de gebouwen over het algemeen licht van kleur zijn, heeft de stad voor mij een positieve lichte uitstraling. De zon draagt hier zeker in de loop van de middag nog extra aan bij. Het bijzondere aan Lyon is dat hier de Saône in de Rhône uitmondt. Ik wil graag beide rivieren een bezoekje brengen. Zo loop ik eerst even naar de rivier de Saône en vervolg daarna via verschillende prachtige pleinen met standbeelden mijn weg naar de Rhône. Deze rivier steek ik over om in de wijk daarachter ook nog een kijkje te nemen. Eigenlijk was ik eerst van plan om het museum der schone kunsten te bezoeken, maar de tijd is te kort hiervoor. Wel breng ik nog een kort bezoek aan de binnenplaats van dit museum, waar een paar beelden veel indruk op me maakt. Op het Cour des Terraux voor het stadhuis, is een manifestatie aan de gang. Een groep activisten vraagt aandacht voor de rechten van minderjarige vluchtelingen. Ze vinden dat deze kinderen als beesten worden behandeld in Frankrijk.

De stad is levendig op zaterdag, vooral de winkelstraten zijn gevuld met mensen! Groepen muzikanten maken muziek, iemand loopt door de winkelstraten met iets dat op een draaiorgel lijkt, maar waar popmuziek uitkomt, een groepje Peruanen speelt op typisch Peruaanse instrumenten. Hun muziek schept een dromerige sfeer in Lyon bij het vallen van de avond.

Moe na alle indrukken van deze bijzondere stad probeer ik evenals de Zwitserse en de Hongaar in de bus op de terugweg nog een dutje te doen, maar een groepje Arabieren achter in de bus is zo luidruchtig dat dat ons onmogelijk wordt gemaakt. Het valt de Hongaar en mij op dat ze allemaal tegelijk en door elkaar praten. Het verbaast ons dat ze zo een gesprek kunnen voeren. Hoe kun je elkaar verstaan als er niemand luistert? Er wordt zelfs Arabisch gelachen met van die typische Arabische, ja, hoe heet dat eigenlijk, ik noem het maar Arabische ‘hikken’. Het is zeer komisch om zo bezig te horen!

Lyon is me in ieder geval goed bevallen en het lijkt me wel wat om deze stad nog eens in een ander jaargetijde te bezoeken. Lyon je reviendrai!